Kunt u het zich voorstellen dat je helemaal niets hebt en dat je dan via de post een pakket toegestuurd krijgt. Bij het openen hiervan komt de geur van koffie je tegemoet. Het volgende wat je beetpakt is een theezakje, en dan zeep, een tandenborstel met tandpasta. En dan, is het echt? Een leesbril, zodat je zondags weer gewoon zelf in de kerk je gemeenteleden uit de Bijbel kunt voorlezen. En de bodem van de doos ligt vol met paracetamol, ibuprofen, aspirine en andere medicijnen. Het is een zegen En met die dozen komt er ook een sprankje hoop. Iemand denkt aan ons, Iemand zorgt voor ons. Zo kregen de pakketten de naam: Dozen van hoop. Wij hopen nog heel veel “dozen van hoop” naar Cuba te versturen.